ś.p. por. Bronisław Suchocki (16.04.1916 – 2009)

Urodził się w dniu 16 kwietnia 1916 roku we wsi Brzozówka Koronna w gminie Czarna Białostocka w województwie białostockim, z ojca Konstantego i matki Emilii z domu Micun. W listopadzie 1936 zgłosił się na ochotnika do wojska. Do marca 1937 przeszedł przeszkolenie w 8. pp Legionów w Lublinie. Stąd został skierowany do szkoły podoficerskiej sanitarnej Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza w Czortkowie, którą ukończył z pierwszą lokatą i został awansowany do stopnia st. strzelca 2.08.1937 roku. Praktykę w pielęgnowaniu chorych odbył w lipcu i sierpniu 1937 w szpitalu wojskowym w Wilnie na Antokolu. Po tym przeszkoleniu został skierowany do KOP w Osowcu, z przydziałem na izbę chorych. W listopadzie 1937 przeniesiony do Baonu KOP „Sarny” i przydzielony do kompanii w Straszewie, gdzie służył aż do zakończenia służby czynnej to jest do listopada 1938, uzyskując stopień kaprala. Po odbyciu tej służby został w wojsku na zawodowego. Na początku roku 1939 skierowany do Batalionu KOP „Ludwikowo” do kompanii granicznej „Hawrylczyce” jako podoficer sanitarny. 1września batalion został wcielony do 96. pp rez. i przewieziony w okolice Przemyśla pod dowództwo 38. Dywizji Piechoty rez., która wchodziła w skład Armii „Karpaty”. Brał udział w walkach o Sądową Wisznię, Lasy Janowskie i Brzuchowice, gdzie wzięty do niewoli niemieckiej uciekł, ponieważ Niemcy specjalnie ich nie pilnowali. Wracając do domu z kolegą pieszo w kierunku Żółkwi i Rawy Ruskiej, już w ubraniach cywilnych, szli różnymi drogami, lasami i polami do swoich miejscowości, Białegostoku i kolega do Warszawy. Tak maszerując po ostrzeżeniu w jednej ze wsi przed Ukraińcami, dotarli z kolegą do Lublina. Dalej szedł w kierunku Lubartowa. Przekroczył rzekę Wieprz i znalazł się już na terytorium okupowanym przez Sowietów. Tak doszedł do wsi Boćki. Tu przenocował i rano ruszył dalej w drogę, w kierunku Bielska Podlaskiego, dalej jechał furmanką napotkaną po drodze, do której dosiadło się jeszcze maszerujących pięciu wojskowych. Dojeżdżając do Bielska Podlaskiego zostali zatrzymani przez Sowietów, którzy już mieli większą grupkę wojskowych i cywilów. Polaków zaprowadzono na punkt zborny, który mieścił się w parterowym domku. Tu już byli pilnowani nie tylko przez żołnierzy radzieckich, ale też przez cywilów z czerwonymi opaskami na rękawach. Chciał uciec, jednak się nie udało. Stąd przewieziono ich do Białegostoku, do koszar 14. DAK, na ulicę Bema, a następnie pod eskortą zaprowadzono wszystkich na dworzec kolejowy i po władowaniu do towarowych wagonów kolejowych został wywieziony przez Mińsk do obozu w Starobielsku. Był to październik 1939 roku. W związku z interwencją Czerwonego Krzyża ze Szwecji i po uzyskaniu zgody przez tę delegację, która specjalnie wyjechała do Moskwy do Stalina, po dwóch dniach żołnierze, szeregowi i podoficerowie zostali zwolnieni. Nie zwolniono tylko oficerów. Do domu wrócił na początku listopada 1939 gdzie zaczął w 1940 pracować w Nadleśnictwie Knyszyn przy pozyskiwaniu żywicy. Następnie pracował na gospodarstwie rolnym przy rodzinie. W maju 1942 zwerbowany do AK, otrzymał pseudonim „Eskulap” i pełnił służbę podoficera sanitarnego. W styczniu 1946 wraz z kolegami został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu w Białymstoku. Ponieważ jemu nie udowodniono działalności przeciwko Polsce Ludowej, w czerwcu 1946 został zwolniony z więzienia lecz pozbawiony prawa głosowania w wyborach „Trzy razy tak”. Od 1 kwietnia 1948 zaczął pracować w Lasach Państwowych Dyrekcji Białystok, w Nadleśnictwie Knyszyn jako pomocnik rachunkowy. w styczniu 1950 mianowany leśniczym administracyjnym w Nadleśnictwie Państwowym Knyszyn Regionu Lasów Państwowych w Białymstoku, a od października roku powierzono Mu obowiązki kierownika biura pełniącego obowiązki Głównego Księgowego w Nadleśnictwie Państwowym Zajma Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Białymstoku i innych nadleśnictwach, gdzie przepracował aż do 31.10.1967 roku. Do SWPFG przyjęty 31.05.2001 r. Posiadał odznaczenia: Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939 roku, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 roku, Odznakę Weterana Walk o Niepodległość, Złoty Krzyż Zasługi. Zmarł w 2009 roku.