ś.p. por. Stanisław Pierechod (05.08.1919 – 20.05.2011)

Urodził się 05.08.1919 roku w miejscowości Nowa Mysz k/Baranowicz w województwie nowogródzkim z ojca Konstantego i matki Anny z domu Burdunów. 04.11.1938 roku, jako ochotnik, został powołany do Wojska Polskiego z przydziałem na okres 3. miesięcznego szkolenia do 8. Pułku Piechoty Legionowej w Lublinie i do komp. ckm. W lutym 1939 roku zgodnie z życzeniem został skierowany do Centralnej Szkoły Podoficerskiej Korpusu Ochrony Pogranicza w Osowcu. Na początku sierpnia awansowany do stopnia st. strzelca, a po zakończeniu 6-cio miesięcznego szkolenia do stopnia kaprala. W momencie wybuchu wojny z Niemcami w 1939 roku służył w II kompanii ckm w CSP KOP. Szlak bojowy przeszedł z 135. pp rez. aż od rzeki Biebrzy, następnie  przez Strękową Górę i dalej transportem kolejowym przez Baranowicze gdzie jednostka została wyładowana 17 września w rejonie Sarny-Kostopol. Dalej pieszo maszerowali na południe by wspierać obronę Lwowa. Po drodze toczyli potyczki z bandami ukraińskimi. W Baranowiczach  transport został silnie zbombardowany przez samoloty niemieckie, a w miejscowości Sarny-Kostopol przez samoloty sowieckie. Na początku października dotarli w okolice Kocka do miejscowości Annopol, gdzie zostali włączeni do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” dowodzonej przez gen. Franciszka Kleeberga. Tu otrzymał zadanie wykonania stanowiska obronnego ckm zamaskowanego z kierunkiem ostrzału na szosę w kierunku wiodącym do Kocka. Rejon ten mimo dobrego maskowania był ciągle bombardowany przez Sowietów. Jedna z bomb spadła obok stanowiska ckm, w wyniku czego doznał uszkodzenia błędnika i całkowitą głuchotę. Po silnym kolejnym bombardowaniu i ostrzale artyleryjskim tej placówki, została ona wycofana z bitwy z Annopola i skierowana do Lasu Olichowskiego. Po kapitulacji SGO gen. Kleeberga resztka ludzi 135. pp rez. zgodnie z decyzją przełożonych zaczęła konserwować, odpowiednio zabezpieczać oraz zakopywać broń na piaszczystych wydmach Lasów Olichowskich. Następnie po odczytaniu rozkazu o rozwiązaniu się jednostki, grupami po 5 osób, unikając niewoli niemieckiej, wrócił do domu około 30 października. 1 marca 1943 aresztowany przez Gestapo z Baranowicz i skierowany do obozów przejściowych, najpierw k/Grajewa w Gdyni i w Gdańsku, a od kwietnia do 9 maja 1945 do likwidującego się obozu koncentracyjnego Stutthof, w którym doczekał się wyzwolenia przez wojska sowieckie. Stąd przeniósł się do Olsztyna gdzie od maja tego roku podjął pracę w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telegrafów. Tu pracował do emerytury tj. do roku 1981, z tym, że w 1953 został przez bezpiekę aresztowany i przekazany kontrwywiadowi w Legnicy i przewieziony do Baranowicz, gdzie dalsze śledztwo prowadziło NKWD. Sąd odbył się w Baranowiczach, który skazał Go na 5 lat obozu pracy za zdradę ojczyzny sowieckiej, bo wg. NKWD był obywatelem sowieckim. Ponadto zarzucono mu nielegalne przekroczenie granicy sowieckiej w 1939 roku. Został zwolniony z więzienia w Baranowiczach dnia 20 stycznia 1954, jednak do Polski mógł dopiero wrócić w grudniu tego roku jako repatriant ze Związku Radzieckiego. Wrócił do Olsztyna i do swojej pracy w Dyrekcji Okręgu Poczty i Telegrafów, skąd odszedł na emeryturę. Odznaczenia: Srebrny Krzyż Zasługi, Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939 roku, Odznaka Honorowa Środowiska Grupy Operacyjnej Polesie, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość Warszawy. Był członkiem SZUTKOP od 1994 roku i od 18.06.1997 SWPFG. We wrześniu 2000 roku w kościele Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Olsztynie odsłonięto i poświęcono, ufundowaną przez Niego, tablicę ku czci gen. Fr. Kleeberga i żołnierzy 135. pp rez. Zmarł 20 maja 2011 roku.